Door de coronaperikelen is het museumbezoek op een laag pitje komen te staan. In januari hadden we nog de mooie tentoonstelling “Migranten in Parijs“ kunnen aanschouwen. Maar door de lock-down helaas geen “Tranen van Eros", in het Centraal Museum te Utrecht.

Vanaf juli 2020 waren de meeste musea weer open en corona-proof gemaakt. In de hete dagen van begin augustus was het Singermuseum een ware verademing en bezochten we “Spiegel van de Ziel”. Weinig mensen en heerlijk koel; in het restaurant ruim plaats.

Met z’n vieren liepen we door de zalen. Al bij de eerste schilderijen hadden twee van ons het idee, enkele stukken ooit al eens gezien te hebben. Zouden die behoren tot de vaste collectie van het Singer? Het waren er wel erg veel!

Maar ja, in de loop der jaren heb je op onze leeftijd heel wat musea bezocht. Ik maakte wat foto’s van schilderwerken, die ik erg mooi vond. Toch zat het mij dwars, dat veel kunstwerken mij zo bekend voorkwamen.

Thuis aangekomen ging ik snel mijn agenda doorpluizen en…. jawel: begin maart, net voor de Coronatijd had ik deze tentoonstelling al bezocht, zij het met een ander clubje en tussen veel publiek. Bij navraag bleek ook die andere persoon de tentoonstelling met een andere vriendin bezocht te hebben. Moeten wij ons nu zorgen maken?

Nee hoor, want wij herkenden immers meteen een aantal stukken. Ook toen had ik foto’s gemaakt, vrijwel dezelfde als nu. Conclusie: mijn smaak is hetzelfde gebleven als begin maart. Niets aan de hand dus.

Marieke Vernooij